-
நீர்த்துளி நிறைந்த பொய்கை
கல்பட்டால் உடைந்திடாது;
விரிசலாய் மனம் தெரியும்
யார் விட்ட கல்லினாலோ?
மெல்லவே நிஜங்கள் புரியும்;
மலர்கள் நமை நினைப்பதில்லை
பூப்பது அவையின் இஷ்டம்.
முட்களே நமக்கானவை.
-
நிழல்களை கரைத்துப் போகும்
கடல் அலை வீசும் கைகள்
நிஜங்களை முடமாக்கி விடும்
நடுநிசி கனவுப் பாரம்;
வழிந்தோடும் விழியின் ஓர
வசந்தத்தின் மூச்சுக் காற்று,
எப்படி உயிர்த்து எழுவேன்
என்குடல் சருகாய்க் கருக.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக